Halaman

Kamis, 01 November 2012

Mulih Gasik

Munawar, Sapari ambek Kelik kerjo ndhik pabrik paralon. Arek telu iki wis sui koncoan apik, cumak sayang Kelik wonge rodhok ndlahom sitik.
Arek telu iki niteni, ben dino bosse mesti mulih ndhisiki, jam loro awan ngono wis amblas.
Sui-sui arek telu iki mangkel kate melok-melok.
Wis ngene ae rek, mene lek boss moleh awan, kene yo melok mulih awan pisan” jare Munawar.
Menene temenan, jam loro awan bosse wis mulih. Langsung ae arek telu iku melok amblas.
Munawar gak moleh tapi langsung nang bengkel mbenakno sekok sepeda montore.
Lek Sapari mek salin thok terus budhal mancing.
Kelik thok sing mulih omah, langsung njujug kamar. Lawang kamare dibukak alon-alon, karepe kate ngageti bojone.
Dhadhak malah Kelik dhewe sing kaget. Masalae pas lawange dibukak Kelik ndhelok bojone
lagi turu ambek bosse. Mari ndhelok ngono, Kelik nutup lawange maneh alon-alon terus minggat.
Menene Sapari ngejak mulih gasik maneh, ”Lumayan rek aku wingi oleh tombro gedhe-gedhe”.
”Ayok wis, aku tak melok kon mancing ae” jare Munawar.
Kelik thok sing gak gelem ”Gak wis, gathik!!!. Kapok aku”.
”Lho opoko kon iku.?” takok konco-koncone.
”Soale wingi aku meh konangan..”

Tidak ada komentar: